Vuur en bewegen

VUUR EN BEWEGEN

 

Een standaard procedure die wij bij krijgsmacht handhaven om onder vuurcontact te verplaatsen in het gevechtsveld.

 

Ik vergeet het nooit meer.

 

September 2007:

We lopen met onze groep een patrouille door het bos. We gaan een verkenning uitvoeren op een open vlakte. Uit informatie van onze commandant blijkt dat de vijand hier regelmatig hergroepeert om munitie en andere voorraden uit te verdelen.

De verplaatsing is 6 kilometer lang. De afgelopen dagen hebben we nauwelijks geslapen. We rollen van opdracht naar opdracht zonder voldoende rust. Iedereen is moe, alles doet pijn maar we moeten door.

Het is goed weer, de zon schijnt, een stralende blauwe lucht en de verplaatsing is niet al te ver meer.

We lopen in een lange lijn achter elkaar aan. Tussen ieder persoon zit ongeveer 15 meter, zodat wij bij vijandelijk vuur niet in een keer uitgeschakeld kunnen worden.

Alles gaat goed, tot we op 1000 meter van ons doel arriveren.

 

BAM!

 

Een explosie gevolgd door diverse salvo’s van vijandelijk vuur komen onze kant op.

 

Je ziet aan de reactie van de groep dat niemand dit had verwacht en dat iedereen verbluft om zich heen staat te kijken.

 

CONTACT RECHTS!!

 

Iedereen zoekt dekking en brengt vuur uit richting de vijand.

 

Ondertussen probeert de groepscommandant duidelijk te maken waar de vijand zit en met hoeveel zij zijn.

 

Het blijken er teveel, we zijn recht in een hinderlaag gelopen.

 

Ondertussen is het chaos. Harde knallen en het geluid van schoten klinken door het bos. Overzicht is ver te zoeken.

 

We blijven met z’n alle vuren maar we blijven zitten op onze plek. Er is niet dodelijker dan op je positie blijven en niet beweging wanneer je onder vuur ligt.

 

Je MOET bewegen.

 

Je moet weg en de overhand van het gevecht terug nemen in eigen hand.

 

Dan kom het commando van de commandant:

 

SECTIE GEWIJS ACHTERWAARTS!!!!!!

 

De opdracht komt als een ontzettende opluchting, we mogen weg uit deze chaos.

 

Er wordt nog steeds door beide partijen gevuurd. Hierdoor kan de vijand niet dichter naar ons toe komen en voorkomt dat zij gericht en met precisie kunnen vuren.

 

De opdracht wordt doorgegeven binnen de groep.

 

SECTIE GEWIJS ACHTERWAARTS!

 

SECTIE GEWIJS ACHTERWAARTS!

 

Iedereen heeft scherp wat er moet gebeuren.

 

En toen… ging het mis.

 

Beide secties staan tegelijk op en bewegen zich in een sprint weg van de richting waar het vuur vandaan komt.

 

STOP STOP STOP schreeuwt onze instructeur.

 

Het is de 4^e week in onze algemene militaire opleiding en bij alles wat we doen krijgen wij begeleiding van een ervaren militair.

 

“WAAR ZIJN JULLIE MEE BEZIG?!?!?”

 

“JULLIE HALVE GROEP IS UITSCHAKELT!”

 

Een groep bestaat uit 8 geweerschutters. De schutters zijn in groepjes van 4 verdeeld in 2 secties en iedereen weet bij welke sectie hij of zij hoort. De twee secties maakten tegelijk een sprong (1 sprint van 3 seconde in de tegenovergestelde richting van de vijand). Hierdoor is er niemand die de vijand onderdrukt met vuur. Dit geeft hun de mogelijkheid om gericht vuur uit te brengen.

 

We waren zojuist de helft van onze groep verloren.

 

 

 

Het principe is simpel.

 

Om veilig te kunnen verplaatsen moet je samenwerken.

 

Terwijl de een vuurt kan de ander bewegen.

 

Vuur en bewegen. Letterlijk.

 

Je moet dus samenwerken om tot een goed resultaat te komen. In ons geval betekent een goed resultaat dat we met de hele groep thuiskomen van een operationele inzet.

 

 

 

 

Bij jullie bedrijf moet je samenwerken, omdat je anders:

1. Je omzetdoelstellingen niet haalt.
2. Deadlines mist.
3. Onveilige situaties ontstaan.
4. (Vul in voor jullie bedrijf….)
5. Etc
6. Etc

 

We zijn het met zijn alle eens dat samenwerking belangrijk is.

Toch gebeurt het niet altijd.

Dan ontstaan er binnen een bedrijf met dezelfde doelstelling verschillende eilandjes die i.p.v. elkaar helpen elkaar willen aftroeven.

 

‘Die gasten van inkoop snappen er geen reet van, weer te weinig kerststollen besteld’.

‘Die productiemedewerkers zijn niet vooruit te branden. We hebben ze een instructie geschreven en nog gaat het fout bij de assemblage’.

‘De directeur zit de hele dag achter zijn computer. Wij lopen te zweten langs de kant van de weg bij het plantsoenonderhoud. Hij weet helemaal niet hoe zwaar wij het hebben!’.

 

3 verschillende voorbeelden, alle 3 te begrijpen.

 

De overeenkomst tussen bovenstaande voorbeelden:

Het afschuiven van verantwoordelijkheid en eigenaarschap.

 

Het gemeenschappelijk doel wordt uit het oog verloren en we focussen ons alleen nog maar op onszelf of de directe omgeving.

 

In plaats van klagen stel ik iets anders voor: Extreme ownership.

 

Wat heeft die winkelmedewerker eraan gedaan toen hij erachter kwam dat de week ervoor ook te weinig kerststollen besteld waren? Is hij langs inkoop gelopen om ze hierop te attenderen? Heeft hij ze voorzien van advies? Weet hij of het een bewuste keuze was van de inkoopafdeling? Heeft hij iets bijgedragen in de oplossing van het probleem?

OF, heeft hij het probleem alleen verzwaard. Eerst waren er alleen niet genoeg kerststollen.
Nu draagt de winkelmedewerker bij aan een negatieve verstandhouding tussen de werkvloer en de afdeling inkoop. Zijn uitingen komen de samenwerking in ieder geval niet ten goede en het draagt niks bij aan het komen tot een oplossing.

 

Pas bovenstaande denkslag toe op voorbeeld 2 en 3.

 

Neem je eigenaarschap.

 

Ben je bewust van het principe: Vuur en bewegen.

 

WIJ hebben een gezamenlijk doel. We moeten SAMEN tot een zo goed mogelijk resultaat komen. IK kan hierin EIGENAARSCHAP nemen waardoor ik bedraag aan de oplossing in plaats van dat ik het probleem vergroot.

 

Verlies het gemeenschappelijk doel nooit uit het oog.

 

Zorg dat jij die andere collega’s vuurdekking geeft, zodat zij kunnen bewegen. Dan kunnen zij jou dekken en ben je samen in staat het gemeenschappelijk doel te behalen.